सोडले होते तुला कधीच

सोडले होते तुला मी कधीच

येणार नाहीस ना तू पुन्हा कधीच

माहीत होते ढंग तुझे कधीच
उडून गेले सर्व कसे कधीच
येते आठवही कधी ना कधीच
कुणाकुणाला सांगू हसलो नाही कधीच
जातील हेही दिवस माझे निघूनी कधीच
म्हणू नको मात्र जमणार नाही कधीच

वेळ येऊ नये कुणावर ही पुन्हा कधीच
सोडले एकदा ते दूर जाऊ दे कधीच

भरून आले नभ अंधारले कधीच
धरा होईल हर्षभरीत पहा परत कधीच !

(21.6.2009)

नसतोस घरी तू जेव्हा

(मान्यवर कवींची माफी मागून..)



नसतोस घरी तू जेव्हा
कसं शांत शांत वाटते

भूणभूण कसली नाही
मी एकांतवासी असते..
नसतोस घरी तू जेव्हा
माझ्या आरश्यात मला मी बघते

किती प्रेम तुला दिले अन
किती गुन्हे तव केले न्याहाळते..

नसतोस घरी तू जेव्हा
मैत्रिंणींशी गप्पा मी मारते

एकीच्या बोलण्यात मात्र
विरहाची भावना दिसते..

नसतोस घरी तू जेव्हा
सेलफोनची किणकिण वाढते
माझ्या लक्षात येईपर्यंत
फोनबील दुप्पट झालेले असते..

नसतोस घरी तू जेव्हा
कविता निवांत मी लिहिते
वाचतांना त्या मात्र
सर्वांची घरघर वाढते..
(9.8.2009)

दिवस तुझे हे...

दिवस तुझे हे झगडण्याचे

तोलून मापून वागण्याचे

रोज रोज दमात चालण्याचे
चांगलं वाईट समजण्याचे

दिवस तुझे स्वप्न साकारण्याचे
हळूहळू मूठ उघडण्याचे
रोज रोज चित्र चितारण्याचे
नवनवीन रंग त्यात भरण्याचे

दिवस तुझे हे सांभाळण्याचे
डोळ्यात तेल घालून झोपण्याचे
रोज रोज ऊत्तुंग भरारण्याचे
मोकळ्या श्वासाने जगण्याचे
दिवस तुझे पायर्‍या चढण्याचे
पाया भक्कम करण्याचे

तारुण्याच्या उंबरठ्यावर उभारण्याचे
दिवस तुझे हे महत्वाचे...
(9.8.2009)

छोटासा

धो धो धबधबा नसला तरी चालेल

छोटासा झरा मात्र जरूर हवा

माणूसकीचा
स्वास्थ्याचा
समाधानाचा



लखलखता झगमगाट नसला तरी चालेल
छोटासा दिवा मात्र जरूर हवा

शांतपणे तेवणारा
दिशा दाखवणारा
अंधाराला झाकणारा



दैदिप्यमान नजराणा नसला तरी चालेल
छोटासा प्रसाद मात्र जरूर हवा

प्रामाणिकपणाचा
विवेकाचा
कष्टाचा.


(2.9.2009)

अजून काय पाहिजे तुला

कानात डूल, डोक्यावर फूल


एका हाती भाव दुसर्‍या हाती भक्ती
हातावर घड्याळ, पायात वहाण

गळ्यात मंगल सूत्र, अंगभर धूत वस्त्र
ओठावर हसू, जीभेवर साखर

कपाळाला कुंकूम, नाकावर चमकून

जमले तर सोबती विविध रुपात

अनंत क्षण जपण्यासारखे बंद कप्प्यात.


अजून काय पाहिजे तुला..?

(मे ०९)