जगून घे जरा म्हटले स्वत:ला
आणि निघाले माझे मन फ़िरायला
नदीच्या काठी, झाडाच्या पायथ्याशी
पाय सोडून पाण्यात, गाणे एक मनात
जगून घे जरा म्हटले स्वत:ला
पण सावरले लगेच मी माझ्या मनाला
पाहिले आहे का कुठे स्वच्छ हवा
आहे का मोकळी अन सुरक्षि्त जागा
प्रदुषणविरहीत, सुगंधित
मानवी नात्यानी नटलेली
कुणा एकाचा हक्क नसलेली
सगळ्य़ानी मिळून सजलेली
एकेक क्षणाने मोहरलेली
जगण्याला साज देणारी
बसले मी होते तेथेच अशा विचारात
ठरवले, नाही राहायचे अशा शोधात
आनंद पसरवायचा सर्व गप्पात
जिणं दुसऱ्याचे करायचे आरामात
चालायचे मान वर करून
रस्त्यावरील खाचखळगे बाजून सारून
खायचे अगोदर सर्वाना देऊन
शिकाऱ्याला त्याची जागा दाऊन
नटायचे अस्मितेचे दागिने घालून
शिकायचे एकीचे मंत्र पाळून
जीव दिला एकाला तर जीव माझा भला
माणुसकी नाही तर मी मानव कशाला
जगून घे भरपूर, म्ह्टले माझ्या सखीला
घाबरू नकॊ जराही आहे मी साथीला
- अलका काटदरे
८-१-२०१३
पोस्ट्स
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा