तू असलास की बघ, दुसरं काहीच साधत नाही
फ़क्त तुला पाहत राहायचे, ऐकत राहायचे
आणि तुझ्या वर्षावात न्हावून जायचे!
सगळ्या रखरखी दुनियेला विसरायला
लावणे तुला कसे जमते ?
तुझा विरहही मग विसरला जातो,
तू थोड्या दिवसांनी निघून जाणार
ह्याचेही भान ठेवले जात नाही,
किंबहूना राहत नाही!
मला भान न राहणे समजू शकते मी
कारण विरह मला झालेला असतो..
पण तुझे भान हरपून बरसणे ?
एवढे सारे कोंडून ठेवायचेच कशाला?
अधूनमधून फ़िरकत राहिलास तर काय
हरकत आहे?
तुलाही बरे, मलाही ....
पोस्ट्स
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा