छोटासा

अलका_काटदरे | 2 September, 2009 - 11:40

धो धो धबधबा नसला तरी चालेल
छोटासा झरा मात्र जरूर हवा
माणूसकीचा
स्वास्थ्याचा
समाधानाचा

लखलखता झगमगाट नसला तरी चालेल
छोटासा दिवा मात्र जरूर हवा
शांतपणे तेवणारा
दिशा दाखवणारा
अंधाराला झाकणारा

दैदिप्यमान नजराणा नसला तरी चालेल
छोटासा प्रसाद मात्र जरूर हवा
प्रामाणिकपणाचा
विवेकाचा
कष्टाचा.

प्रशस्त मोठा महाल नसला तरी चालेल
छोटासा कोपरा मात्र जरूर हवा
प्रेमसाफल्याचा
मनोमिलनाचा
ऋणानुबंधाचा..
(added last stanza- modified).

पाऊस माझ्या पाचवीला पुजलेला

अलका_काटदरे | 14 September, 2009 - 11:19

पाऊस माझ्या
पाचवीला पुजलेला

घरात काही नाही
ओली बाळंतीण, ओली मने
होते हाताशी पेरायला
एकच बीज- सुविचाराचे..

तेव्हापासून पाऊस
साथ माझी सोडत नाही
पिच्छा मी त्याला म्हणत नाही
इच्छा त्याला टाळायची होत नाही

घराबाहेर पडले की हा बरोबर
ओलीचिंब करायला
सुविचाराचे बीज वाढवून
सदाचार फुलवायला

पाचवीला माझ्या
पाऊस पुजलेला ..

जप

अलका_काटदरे | 2 April, 2009 - 09:46

वाल्याचा झाले वाल्मिकी
तू पण जप कर की

जप कर सत्याचा
मंत्र जप अहिंसेचा
ध्यान लाव ध्यासावर
भक्ति कर सत्वावर

नारायणांचे झाले संत रामदास
तू पण लाव गुणांची रास
लागवड कर सुविचारांची
फळे मिळतील सुसंस्कृतीची

नरेंद्रचे झाले स्वामी विवेकानंद
तू पण चिंतन कर अखंड
रास लाव सदगुणांची
कदर होईल तुझ्या हिंमतीची

नाहीच काही जमलं तर
तू जा की-
जंगलात तू जा की--

सलाम

अलका_काटदरे | 25 January, 2009 - 07:56

विटेवर विटा रचिल्या त्यांनी
केला भक्कम पाया
रात्रीचा दिवस केला त्यांनी
नसे जिवाला थारा
एकावरी एक आव्हाने झेलली त्यांनी
काढायला निपटून गाळ सारा
थंडी नाही, पाऊस नाही
सगळाच कडक उन्हाळा
मी नाही, तू नाही,
"आम्ही" म्हटले त्यांनी
झुंजार वृत्तीने आपुल्या,
दाविला शत्रुला दरारा
केला आपुला भारत
खरंच महान ज्यांनी
विनम्र होऊन ध्येयपूर्तीसाठी त्यांच्या
झटूया हा एकच, असू दे नारा !

इंच इंच लढवू....

 31 August, 2008 - 03:39

(५ सप्टेंबर- शि़क्षक दिनानिमित्त)

इंच इंच लढवू, आम्ही इंच इंच लढवू....

पुरातन काळी पुण्य वाढले
स्वर्गामधील आसन पडे तोकडे
देवांनी ठरविले, याना पृथ्वीवर धाडू
देवपण म्हणती, आम्ही इंच इंच लढवू....

पिढीजात आम्ही सारे शि़क्षक
पिढ्यानपिढ्या आमची एकच जात
एकच ऊर्मी एकच इर्षा या अंतरात
आम्ही पसापसाभर देऊ
शिक्षक म्हणती, आम्ही क्षणनक्षण लढवू...

आम्ही सुसंस्कृत सु़जाण पालक
करू मुलांना सुसज्ज अन लायक
त्यांच्यासाठी हे सुंदर विश्व बनवू
पालक म्हणती, आम्ही कणन कण झिजवू.......

शाळांमधूनी स्वप्ने साकारती
मुले वाट धरती परंपरेची
पूर्वजांसाठी सर्वस्व पणाला लावू
मुले म्हणती, आम्ही यशशिखर लढवू......

आम्ही इंच इंच लढवू....

क्रिकेट...

अलका_काटदरे | 27 July, 2008 - 05:27

(' दत्ताची पालखी '' या चालीने चाललेली बालकविता)

निघालो आई मी खेळाया क्रिकेट....

क्रिकेट, क्रिकेट, माझा आवडता क्रिकेट
मिळे मला स्वास्थ्य, नसे कसलिही कटकट
तेथे मला माझे सारे, मित्र भेटती थेट
एकमेका सांगू आम्ही, रोजरोजची सिक्रेट
निघालो, निघालो, आई मी सरावाला निघालो,
निघालो आई मी खेळाया क्रिकेट !!

क्रिकेट, क्रिकेट, जगभर खेळतात क्रिकेट
तुला मात्र वाटते आई, वेळ चालला फुकट
असं काही नाही आई, एकिने येऊ आम्ही निकट
मेहनत करू आम्ही, संकटे साराया बिकट
निघालो, निघालो, आई मी धावाया निघालो,
निघालो आई मी खेळाया क्रिकेट !!

आई मी निघतो आता, नाहीतर जाईल माझी विकेट
मित्र मला चिडवतील, सगळीकडून भरपेट
उभा करतील मला, धरूनिया नेट
आई नको ग बिघडवू, आमचा सारा सेट
निघालो, निघालो, आई मी खेळाया निघालो
निघालो आई मी खेळाया क्रिकेट !!

धरणी झाली तरणी ...

अलका_काटदरे | 13 July, 2008 - 03:05

आला रे आला पाऊस आला
वर्षभराचे हितगुज करायला

आला रे आला मला तो भेटायला
घेऊन आला तो बरोबर वार्‍याला

उन्हाच्या झळी सार्‍या शमवायला
नजरेतले सारे भाव टिपायला

भाव माझे पाहून थोडा ओशाळला
पाया पडून माझ्या, क्षमाचार केला
ऊशीर नाही करणार, जास्त नाही थांबणार
शिस्तीत तुझ्या राहणार, विनवता झाला

झाडाना सार्‍या सलाम त्याने केला
बाळांवर प्रेमवर्षाव अमाप त्याने केला
दिवसांचे सार्‍या सोने त्याने केले
गतकालिन पाप धुऊन सारे नेले

वाट पाहून थकल्यावर मी तो आला..
तरणी करून मला, न सांगता तो गेला !

वर्षाराणी

वर्षाराणी

अलका_काटदरे | 5 June, 2010 - 07:32

हासत नाचत आली वर्षाराणी
लुटूपुटू पावले टाकीत, दुडूदुडू धावत

विशाल गगनाचे पितृवत छत्र
विशाल धरतीचे नातीवर नेत्र

लठ्ठ काळे मेघ जसे अंगरक्षक
बिजली, दाई, तिला दावी मशाल

विदूषक मेघांचे काम रिझवण्याचे
स्वगडगडाटाने हसवून लाड करण्याचे

चालता चालता धावू लागली राणी
अंगरक्षकांच्या तोंडचे पळाले पाणी

पकडतांना तिला देऊ लागले ते भयानक टक्कर
घेऊनी हाती मशाल बिजली टाकू लागली चक्कर

पण राणीला लागलेली आजीला भेटण्याची आंस
भेटल्या दोघी आणि चढली गोष्टींची रास !

(संदर्भ -जुनी वही . दहावी-अकरावी दरम्यान लिहिलेली, म्हणूनही बालकविता! )

जगून घे जरा..

जगून घे जरा  म्हटले स्वत:ला

आणि निघाले माझे मन फ़िरायला

नदीच्या काठी, झाडाच्या पायथ्याशी

पाय सोडून पाण्यात, गाणे एक मनात

जगून घे  जरा म्हटले स्वत:ला

पण सावरले लगेच मी माझ्या  मनाला

पाहिले आहे का कुठे स्वच्छ हवा

आहे का मोकळी अन  सुरक्षि्त  जागा

प्रदुषणविरहीत, सुगंधित

मानवी नात्यानी नटलेली

कुणा एकाचा हक्क नसलेली

सगळ्य़ानी मिळून सजलेली

एकेक क्षणाने  मोहरलेली

जगण्याला साज देणारी 

बसले मी होते तेथेच अशा विचारात

ठरवले, नाही राहायचे अशा शोधात

आनंद पसरवायचा सर्व गप्पात

जिणं  दुसऱ्याचे  करायचे आरामात 

चालायचे मान वर करून

रस्त्यावरील खाचखळगे बाजून सारून

खायचे अगोदर सर्वाना  देऊन

शिकाऱ्याला त्याची जागा दाऊन

नटायचे अस्मितेचे दागिने घालून

शिकायचे एकीचे मंत्र पाळून

जीव दिला एकाला तर जीव माझा भला

माणुसकी नाही तर मी मानव कशाला

जगून  घे भरपूर, म्ह्टले माझ्या सखीला

घाबरू नकॊ जराही आहे  मी साथीला

-  अलका काटदरे

  ८-१-२०१३