मनात बंद अलगदसा..

एक कोपरा माझा 

हळवा, नाजूकसा, आसूसलेला

मनात बंद अलगदसा..

हळूच पाहता दिसतो मला

आहे तसाच, होता तसाच

हळवा, नाजूकसा, आसूसलेला

भीती मला त्याची, बाहेर येईल तो !

विनवणी त्याची मला,

दार कधीतरी, किलकिले तर कर!

वचन देतो मी तुला

नाही नक्की बाहेर येणार

पण अस्तित्व माझे केव्हातरी

..केव्हातरी.. उघडून तर बघ!

मी आहे येथे तसाच, तुझाच

हळवा, नाजुकसा, आसुसलेला !

(8.6.2013)

२०१४ चे स्वागत

वर्षअखेर का नववर्ष

निरोप का स्वागत

सुरुवातीचा शेवट का शेवटाची सुरुवात

नेहमीच पडलेले प्रश्न

समजूतीने सोडवायचे तर..

झाले गेले गोड मानून

चूका सुधारून

ऋण मानून

मधूर आठवणी जतन करून

नकोसे झालेले टाकून..

प्रसन्न मनाने प्रफ़ुल्लित आशेने

२०१४ चे आनंदाने स्वागत करुया 

आणि  सुख, शांती, समाधानाची 

ही पहाट आहे हा विश्वास ठेवूया !!

तुझे हे ऋण!

नाही विसरता येत..

सुखाचा शोध घेत घेत फ़िरले

नाही विसरता येत कोठे कोठे ते मिळाले

कधी फ़ुलात, कधी हळूवार झुळकेत

तर कधी कडकडीत उन्हातील

एखाद्या पाण्याच्या थेंब-स्पर्शात

सुखाचा शोध घेत घेत फ़िरले

नाही विसरता येत फ़िरता फ़िरता

कोठे आणि का मी अडखळले

सूख तर बरोबरच होते सदा सर्वदा

रोजचे कोवळे उन्ह, उगवता सूर्य

शांत चंद्र आणि ऊब पांघरलेली रात्र

चिमण्यांची चिवचिव, पक्षांची भिरभिर

झाडांची सळसळ, नदीची खळखळ

शोधूनही न सापडणारे असे हे सूख

अनुभवेल त्यालाच लाभणारे..

मी नेमस्त, शिस्तबद्ध..

पण निसर्ग क्रम कधी चुकला नाही

ऋण त्याचे फ़ेडायला अजून काही जमले नाही

नाही विसरता येत निसर्गा, तुझे हे ऋण

नाही जमत आम्हाला फ़ेडणे तुझे हे ऋण!

-अलका काटदरे ८.११.२०१३