रविवार, २४ ऑक्टोबर, २०१०

वेळेवर ये


एवढे काय झालेले
की नुसताच कडाडलास
आणि निघून गेलास?
क्षणभर थरकाप झाला
हा अशा अवेळी?
असा अचानक?
ह्या अवतारात?
क्षणभर दिलासाही वाटला
थोडासा थांबला असतास तर
दिसली असती अशी सारी
संभ्रमित मने
हर्षभरीत श्वास
आणि काळजीही..
त्या चिमुकल्यांची
काय करशील तू त्यांचे
एवढीशी ती, बिथरणार तर नाहीत ना?
थोडासा झुकला असतास तर
नक्कीच आले असते तुझ्या डोळ्यात दोन अश्रू..
बस्स, तेवढेही बास होते
आत्तापर्यंतच्या उन्हाळ्याचा निचरा करायला..
तू आम्हाला हवा आहेस रे
पण अशी धमकी नको, चाहूल हवी
आम्ही वाट पाहू..
धावत ये, सावकाश ये
वेळ कुणावर सांगून येत नाही

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा