अडखळले, अपशब्दले ही
पण मौन नाही धरले
वाणी माझी बिन हाडाची
जाडी भरडी मांसल
तीळ ही भिजतो तिथे पण साखर
असे तिच्या रंध्रा रंध्रात प्रखर
चाल चाल चालले
पडले, रडले ही
पण नाही कधी थांबले
बोलता चालता एवढी चालून आले
विसरले सर्वाना आणि ते ही मला
एक मात्र ती नाही विसरली
जिला पायाखाली तुडवली, ती माती
मी जाईन तेथे आली
पायराखीण म्हणून..
विसावायला नाही दिले तिने मला
उठ म्हणाली तयार हो, पुढच्या प्रवासाला
घाबरू नकोस, मी आहे तुझ्या मदतीला..
दोन पाय माझे दमलेले
शांतपणे भक्कम रोवायला
उभी ठाकली ती, मला नांदवायला ..
पोस्ट्स
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा