आवाज

आवाजाची मला जन्मा भीती

हात यायचे दोन्ही कानी

बालपणी नदी किनारी

वैकुंठे  कोणी जाई

वाहत्या झऱ्याचा झुळझुळ मग

त्यातच लुप्त होई !

शाळेला जाता बसचा ब्रेक

गप्पांना  तेव्हाच कसे भरते येई

घसा खरडता औषध घेऊनी

सवय ही मोडीत जशी जाई !

अनोळखी येता कोणी घरी

विनोदावर त्यांच्या अलगद हसू

खुदू खुदु आमचे त्यावेळी

शब्द  घेऊनी दोन बंद  होई !

आली मग आगगाडी नशीबा

धावत गेले नित्य समांतर

त्याच गाडीत बसुनी मग

Ear phone कसा सेवे येई !

संसारात कूकर ची शिट्टी

बाळांची रडणी टीव्ही चालू

फेरीवाले चिंचोळ्या गल्लीत

मिश्रण कसे ते श्रवणीय होई !

गोविंदा गणपती 

येती सारे रस्तोरस्ती

भल्या पहाटे जग झोपूनी

मंदिरी घंटा तशी प्रिय होई !

राहता राहिले ऑफिस सुंदर

सहकारी अन् मैत्रिणी जिवलग

शांतता नांदे एकमेका समजून 

अंतरी आवाज तरी दबून जाई !

निवृत्तीला येता शरीर

मन  करी आक्रोश

आवाज कुठे गेला 

आवाज कुठे गेला !!

अलका काटदरे / १४.८.२०